* امین رشیدی

در حالیکه در سال های اخیر، همواره شعار رشد تولید یکی از کلیدی ترین ارکان رونق اقتصادی ذکر شده است، متاسفانه با تورم موجود و نوسانات قیمت دلار گرانی مواد اولیه، تبدیل به یکی از دغدغه های اصلی تولیدکنندگان و کارآفرینان شده است. تا جایی که بسیاری از تولید کنندگان دیگر قدرت تاب آوری در برابر این افزایش قیمت مواد اولیه را ندارند و یا مجبور به تعطیلی و یا کاهش تولید با توجه به ظرفیت های خط های تولیدی خود هستند.
در سال های اخیر وضعیت تامین مواد اولیه و افزایش قیمت روز افزون آن ها، همچنین تهیه‌ی قطعات استاندارد از جمله چالش های بزرگی است که پیش روی تولید کنندگان قرار دارد و 
تولید کننده‌ی از جان و مال گذشته ی ایرانی را روز به روز ناتوان‌ تر کرده است. قطعا تامین مواد اولیه اصلی ترین اجزای تولید محصول نهایی در هر کارخانه ای است. بخشی از این مواد اولیه از طریق تولیدکنندگان داخلی و بخش دیگر از طریق واردات تامین 
می گردد، که یکی از مهم ترین چالش های آن گرانی و تغییر قیمت های آنی در فواصل زمانی کوتاه است که بسیاری از خطوط تولید را با مشکل مواجه ساخته است.  
طبق اعلام سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی یکی از مهم ترین مواردی که منجر به تعطیلی بسیاری از واحدهای صنعتی 
می شود، مباحث مربوط به تأمین مواد اولیه است. در واقع زمانی که قیمت‌ها به صورت غیر اصولی و در فواصل زمانی کوتاه و البته به صورت تکرارشونده در حال افزایش باشد، تأمین مواد اولیه داخلی و کالاهای بسته بندی با مشکل مواجه خواهد شد. این تغییر و تحولات آنی و لحظه ای قیمت‌ها سبب می‌شود زمینه تعامل منطقی تولید کننده و 
تأمین کننده بهم بخورد و چرخه ی صنعت و تولید کشور با مشکلات عدیده ای روبرو شود.
با وجود انبوهی از مشکلات موجود با توجه به این افزایش قیمت ها، تولید کننده ی ایرانی بالاجبار باید همواره نقدینگی قابل توجهی را برای تأمین ماده اولیه و کالاهای بسته بندی در اختیار داشته باشند تا بتواند همواره چراغ کارخانه ی خود را روشن نگه دارد. متاسفانه در طی این چند سال اخیر، زور تورم بر چرخ های صنعت چربیده است و صنایع مختلفی زیر بار مشکلات فراوان این عرصه از جمله گرانی ارز، مواد اولیه و بازار فروش کمر خم می‌کنند. افزایش قیمت شمش آلومینیم به بهانه ی افزایش قیمت های جهانی، جهش قیمت ها در فلزاتی چون آهن و فولاد و ... به بهانه ی نوسانات ارزی و موارد بسیاری از این دست تنها بخش کوچکی از فشارهای بزرگی است که به بسیاری از صنایع تولیدی در حال وارد شدن است.
مسئولین کشور باید بدانند که مشکلات تولید تنها با شعارهای حمایتی و اقتصاد دستوری قابل حل نخواهد بود. تولید ارزش افزوده دارد و دولت باید به دنبال راهکارهایی باشد که تولید کننده با احساس امنیت بتواند به فعالیت های تولیدی خود ادامه دهد، درغیر اینصورت بسیاری از واحدهای صنعتی که معیشت  هزاران کارگر با چرخش چرخ های آنان گره خورده است، دچار مشکل خواهد شد.