* مهسا صالحی

این روزها افزایش آمار تحصیل کرده های بی مهارت، معضل اصلی بازار کار است. سیستم آموزشی ما به خودی خود از نواقص بسیاری همچون عدم توجه به مهارت پروری و تنها استخراج سیل عظیمی از مدارک علمی رنج می برد. این دو سال کرونا و آموزش های مجازی و عدم برگزاری اندک کارگاه های دانشجویی هم مزید برعلت شد و آمار تحصیلکرده های بی مهارت را هم به بیکاری افزایش داد. یکی از مسائل مهمی که از اصلی ترین دغدغه ی حال جامعه تحصیلکرده ی ایرانی است و همین امر سبب شده تا حتی تحصیلات دانشگاهی به عنوان شاخصه ای برای جلوگیری از بیکاری کارساز نباشد.

با مهارت ها بیکار نمی مانند. این نتایج جالبی است که آمارهای اخیر نشان می دهد، درصد کسانی که آموزش‌های مهارتی را فرا 
می گیرند در راهیابی به بازار کار موفق بوده‌اند، به شدت بالا است. گویا نقش مهارت محوری در کنار آموزش های تئوری دانشگاه ها به نوعی هدایت کننده به سمت چرخه ی تولید است و مسئله ای مهم است که نمی توان براحتی از آن گذر کرد. 
در واقع در بازار کار امروز، شغل هست، اما افرادی که بتوانند این شغل ها را پر کنند، وجود ندارند، به این دلیل که مهارت ندارند. تغییرات در دنیای کسب و کار و صنعت سطح نیازمندی ها و مهارت ها را تغییر داده، اما متاسفانه علی رغم تلاش های صورت گرفته، سیستم آموزشی در بخش فنی و حرفه ای همچنان سنتی باقی مانده و پاسخگوی کامل نیازهای در حال تغییر فراگیران و بازار کسب و کار نیست. سنگ زیر بنای موفقیت، وابسته به درک ارزش مهارت ها، از سوی افراد، شرکت ها و دستگاه های دولتی است و اگر افراد و سازمان باور کنند که موفقیت در آینده وابسته به ارتقای سطح مهارت هایشان است، راه رسیدن به موفقیت بسی هموارتر 
خواهد شد.
این مطلب را در رشته های مختلف بالاخص رشته های فنی مهندسی به وضوح می توان دید. وقتی یک مهندس برق از یک سیم پیچی ساده عاجز است، مهندس عمرانی که ساده ترین  اصول ساخت و ساز و نقشه کشی را نمی داند و آن چیزی که بوضوح شاهد آن هستیم، مهندس کامپیوتری که از تعویض یک ویندوزساده سر باز می زند. افراد در رشته های مختلف ازاین دست بسیار زیادند. مهندس کشاورزی که تا به حال یک زمین کشاورزی را از نزدیک ندیده است و ده ها و صدها مورد مثال های اینچنینی وجود دارد که گواه 
بر بی مهارتی فارغ التحصیلان رشته های مختلف می دهد.
بازار کار امروز باید از دانشجویان مطالبه ی مهارت ، داشته باشد و البته این موضوعی است که در سطح کلان به نظام آموزشی و نهاد های دولتی ذی ربط مربوط می شود . 
وقتی که دروس عملی پیوند با صنعت در کمترین سطوح ممکن ارائه می شوند ، باید این گپ عمیق میان دانشگاه و صنعت از جایی سر در بیاورد، که امروزه شاهد نمایان شدن آن در بازار کار هستیم. بازار کاری که چشم انتظار فارغ التحصیلان با مهارت است. پر واضح است که محفوظات ذهنی چنانچه به ورطه ی عمل وارد شوند، می توان به پیشرفت های قابل توجهی هم دست پیدا کرد.