* مهندس فاطمه یحیایی

امروزه همگان، کارآفرینی را بازوی اصلی رشد و توسعه اقتصادی کشورها معرفی می کنند و آن را مرتبط با استفاده خلاقانه از فرصت ها با تلاش و پشتکار و استعداد بسیار دانسته اند.درهمه دنیا ، به نوعی کارآفرینی از ملزومات موتور توسعه اقتصادی بشمار می رود. چون این امر نقش مهمی در پیشرفت  اقتصادی کشورها بازی می کند،به همین دلیل در دهه های اخیر، کارآفرینی از کلیدی ترین مسئله در زمینه اشتغال زایی و ایجاد کسب و کار در کشورهای پیشرفته است. این در حالی است که آموزش کارآفرینی مسئله ای غیر قابل جداسازی با کارآفرینی است. عده ای از صاحبان نظران در این زمینه معتقدند، که توانایی کارآفرینی امری ذاتی و ارثی نیست بلکه بایستی آن را با آموزش فراگرفت.تعاریف متعددی در رابطه با دانش کارآفرینی مطرح شده است و یکی از معروف ترین آن توسط پیتر دراکر (از محققین  بسیار شناخته شده این امر) بیان شده است که می گوید : کار آفرینی یک رفتار است نه یک صفت ویژه در شخصیت فرد کار آفرین و فرد کارآفرین باید نحوه ی کاربرد مفاهیم مدیریت در کسب و کار خود را 

بلد باشد.
از همین رو ،همواره از دانشگاه ها و مدارس به عنوان بسترهای مناسب یادگیری این حوزه نام برده می شود و نمی توان نقش مهم آنان را انکار کرد ، زیرا با پرورش استعداد های دانشجویان در جهت تکنولوژی های روز دنیا و ارتباط آن با نیاز های جامعه باعث شکوفایی و رشد افراد  شده و خلا های شغلی برطرف می گردد.از سری نکات حائز اهمیت و قابل ذکر در زمینه رشد و پرورش افراد مستعد 
می توان به مواردی من جمله افزایش اشتیاق در جهت مستقل شدن و ایجاد استارتاپ های نوین اشاره کرد ولی باید توجه داشت تا این امر باید در زمان مناسب صورت بپذیرد.
در حال حاضر، متاسفانه فارغ التحصیلان بسیاری در کشور وجود دارند که عدم آموزش در این زمینه سبب شده، این افراد در کار گروهی دچار مشکل شوند و به ایده های خویش، باور کافی نداشته باشند، پس بهتر است، آماده سازی جوانان سرزمینمان قبل از این دوره ، و در حین تحصیل  به کار گرفته شود که ثمرات آن به چشم آید.شاید با خواندن این مطلب به فکر فرو رفته و از خود بپرسید «دلیل اهمیت به سزای این موضوع چیست ؟»در جواب این پرسش، در رابطه با الزام ارائه دروس کارآفرینی در محیط های آکادمیک باید گفت: اساسی ترین علت برقراری ارتباط بین فضای آموزش عالی با دانشجویان و دانش آموزان ، تربیت و فراهم ساختن نیروی جوان شایسته برای پاسخگویی به نیازهای کشور عزیزمان ایران در همه ی ابعاد جهانی است . از دیگر علل مهم می توان به این موضوع اشاره کرد که جوانان سرزمین ما نیاز به تشویق و انگیزه بسیار بالا در رابطه با باور ایده های نوپا خود داشته و با افزایش فرهنگ کارآفرینی در آنان این امر امکان پذیر است.
اگر هدف ما داشتن اقتصاد موفق است به نظر می رسد، باید به کارآفرینی توجه بیش تری داشته باشیم و ویژگی هایی چون خلاق بودن ، همکاری و همدلی ، توانایی حل مسئله و اعتماد به نفس بالا را در افراد علاقمند به وجود آورد و کمک به افزایش این موضوع نمود.
کشورهای زیادی بر اهمیت این موضوع واقف اند و  دست به حرکات جالبی زدند و البته نتایج شگفت انگیز آن را به جهانیان نشان دادند. نخستین کشوری که به طور سراسری این امر را به مرحله اجرایی رساند ، ژاپن بود. ژاپن با ترویج فرهنگ کار آفرینی از سطح دبیرستان و ادامه دار کردن آن به سطح دانشگاه ها در بین سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۲ میلادی توانست 
بیش از ۹۶% نوآوری صنعتی را  توسط کارآفرینان سرزمینش به اسم خود ثبت نماید. 
خوشبختانه در سال های اخیر ،مفهومی به نام « دانشگاه کارآفرین 
« در کشور ما جا افتاده است . دانشگاه ها با تأسیس پارک های فناوری، شهرک های تحقیقاتی در صدد حمایت از کارآفرینی و کاربردی کردن 
ایده های جدید برآمدند.به امید روزی که با توجه و تأکید روزافزون به آموزش و پرورش و خلق نیروهای انسانی با انگیزه و کارآفرین موجب ارتقای رتبه ی کارآفرینی و اقتصادی کشور عزیزمان و عزت و سربلندی مردم مهربان و خلاقمان منجر گردیم. 
منبع:تفاهم آنلاین