 مهندس امین رشیدی*
  AMIN_RASHIDI@YMAIL.COM

افزایش سریع جمعیت شهرنشین و گسترش شهرها و مهاجرت های درون شهری، آپارتمان نشینی را به اوج رسانده است و آپارتمان هایی با ساختار چندین طبقه به صورت پراکنده و بی قاعده از گوشه و کنار شهرهای بزرگ بیرون زده است. سالهاست که در کلان شهرها، خبری از خانه های ویلایی حیاط دار نیست و خاطرات آن در خانه ی
مادربزرگ ها در اذهان، تصاویر نوستالژیکی را تداعی می کند. در این بین عده ای نیز با فکر و خیال خانه های غیر آپارتمانی و ویلایی گذشته ی خود، پا به آپارتمان ها امروزی نهاده اند و گاهی همین امر باعث بروز مشکلات و درگیری هایی در آپارتمان ها می گردد.
شاید خیلی از ما در محل زندگی خود از بی فرهنگی رنج می بریم. وقتی از بی فرهنگی صحبت می کنیم، منظور همان عدم رعایت حقوق متقابل در یک زندگی
آپارتمان نشینی است. در واقع مشکلات زندگی آپارتمانی از زمانی آغاز می شود که خانواده ها همچنان پیرو زندگی سنتی بوده و بحث فرهنگی و پدیدار شناختی آن به فراموشی سپرده شده است. این شیوه ی زندگی علاوه بر آنکه موجب تداخل خرده فرهنگ ها، بویژه خرده
فرهنگ های معارض شده، بعضا باعث بوجود آمدن ناهنجاری هایی می شود که هر یک به نوبه ی خود با پیچیدگی هایی همراه است.
صحبت کردن با صدای بلند،رفت و آمدها بدون در نظر گرفتن ساعت، نگهداری حیوانات خانگی و برگزاری مهمانی های پرسروصدا که درنهایت با این استدلال همراه است (چهار دیواری اختیاری است). همچنین موضوعاتی از قبیل عدم پرداخت به موقع حق شارژ، پارک خودروها در پارکینگ، آسانسور و ده ها مواردی دیگر باعث شده که نزاع هایی را دربرخی آپارتمان ها شاهد باشیم و در اکثر موارد به سواد و بی سوادی طرفین دعوا نیز ارتباطی نداشته و بعضا یک مهندس و پزشک و... بر سر هزینه های تعمیرات موتورخانه با هم گلاویز می شوند. در واقع کمتر آپارتمان و یا مجتمعی را می توان یافت که مشکلاتی از این دست نداشته و یا حداقل کمتر باشد.
شاید بتوان زندگی آپارتمان نشینی را در مقیاس کوچکتر یک کشور و یا یک شهر در نظر گرفت که وضع قوانین و مقررات درایجاد نظم و هماهنگی، نقش بسیار مهم واساسی خواهد داشت. بنابراین تنها راه کنار آمدن با موضوعاتی از این قبیل، دانستن قوانین و مقررات مربوط به آپارتمان نشینی است تا فرهنگ این سبک از زندگی در همه ی افراد جا بیفتد. لذا بدین منظور، قانون تملک آپارتمان ها، مصوب اسفند 1343 و آیین نامه ی اجرایی آن مصوب اردیبهشت 1376 مورد بازنگری و اصلاح قرار گرفت و منبع اصلی ضوابط برای آپارتمان ها به کار می رود.
جدا از این قوانین بازدارنده و تفکیک وظایف آپارتمان نشینی، باید اذعان داشت که فرهنگ؛ جزء لاینفک هر زندگی آپارتمان نشینی بوده و نادیده گرفتن این بخش مهم در زندگی آپارتمانی، بوجود آورنده‌ی
سهم بزرگی از مشکلات اجتماعی و معضلات روانی در این محدوده است.
با توجه به محدودیت های زندگی آپارتمان نشینی، نخست باید رعایت حقوق دیگران مهم شمرده شود و دیگر آنکه در انتظار رعایت حقوق و قوانین از جانب دیگران نباشیم.در واقع به اعتقاد کارشناسان، اگر این آموزش ها
و فرهنگ پذیری در جامعه به شکل کامل صورت پذیرد،
دیگر کار به برخوردهای لفظی، فیزیکی و هزاران
پرونده ی قضایی نخواهد رسید.